کاش شبیه یه سوال هندسه بودی که فکر کردن بهت، تجربه کردنت و لمس کردنت چالش‌برانگیز باشه اما لذت‌بخش. کاش همون اندازه عمیق بودی و کاش منم برای فهمیدن تو بودن تو چرایی تو همون اندازه بااستعداد بودم که برای هندسه.
لذت‌بخش نبود. ساده نبود. زیبا نبود. نتونستم خلق کنم. نتونستم عمیق حس کنم و غرق بشم. شبیه خیلی از تجربه‌های اون زندگی و اون شهر که توخالی بود.
اما فراری ازش نبود.